ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮔﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﮔﺮ ﻫﻢ ﮔﻠﻪﺍﯼ ﻫﺴﺖ، ﺩﮔﺮ ﺣﻮﺻﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺯﺧﻢ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮﻡ

ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﻐﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﺩﻳﺮﯼﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﺎﻥ ﺟـﻬـﺎﻧﻢ

ﺑﺮ ﺳـﻘـﻒ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨـﺘﻪﺍﻡ ﭼـﻠﭽﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺗﻮ ، ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﺮﻳﻨﻢ

ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺗﻮ ﻓﺎﺻﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﺑﮕﺬﺷﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺘﻦ

ﻣﺮﺯﯼﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﺩﺭﻳﺎﯼ ﺯﻣﺎﻧﻢ

ﻣﯽﮐﻮﭼﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻫﮕﺬﺭﻡ ﺍﺳﮑﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﻣﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺟﻨﺒﺎﻥ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻳﺸﻢ

ﺑﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻡ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

ﻳﺦ ﺑﺴﺘﻪ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﻬﻤﻦ

ﺭﻓـﺘـﻨـﺪ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻗﺎﻓـﻠﻪﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ

                     استاد بهمن رافعی

درد

این درد جگرسوز دل را

این کوه اندوه را،

با کدامین زبان

چگونه برایت –

فریاد کنم.

توکه دردم را نمی دانی

 فریاد  بی حاصل چرا؟!

تو بی دردی

توچون سنگ ها ؛

خاموش و سردی .

فکرت:نیو دهلی 29/ اگست/2013

سکوت

-----------

تو را می ستایم تو را در سکوت

تو را ای خدایم تو را در سکوت

چه خوش خلوتی هست تنهایی ام

ندارم هراسی ز رسوایی  ام

چو آیینه باشم تو را در سکوت

اگر فاش گویم ز شیدایی ام

تو را می ستایم تو را در سکوت

تو را ای خدایم تو را در سکوت

توجان منی  ؛ تو جهان منی

تو هر لحظه ورد زبان منی

تو راز و نیاز سکوت منی

تو عشقم تو گنج نهان منی

تو را می ستایم تو را در سکوت

تو را ای خدایم  تو را در سکوت

( فکرت )

نیو دهلی : 25 / 5 / 2916

گریستم

از سوز و درد عشق او دریا گریستم
هر روز و شب زفرقتش تنها گریستم

خندد به گریه های من ؛ اغیار بی خبر
ای مدعی نگو که چه بیجا گریستم

مجنون و دل سپرده ی لیلا نگشته ای
بنگر مرا که در دلی صحرا گریستم

فریاد و سوز آه من از آسمان گذشت
شیدا شدم ازین دل شیدا گریستم

« فکرت » ببین رسیده ام آخر به کوی یار
از بس ز درد عشق او شب ها گریستم

نیو دهلی : 30 / جون / 2016

گریستم

از سوز و درد عشق او دریا گریستم
هر روز و شب زفرقتش تنها گریستم

خندد به گریه های من ؛ اغیار بی خبر
ای مدعی نگو که چه بیجا گریستم

مجنون و دل سپرده ی لیلا نگشته ای
بنگر مرا که در دلی صحرا گریستم

فریاد و سوز آه من از آسمان گذشت
شیدا شدم ازین دل شیدا گریستم

« فکرت » ببین رسیده ام آخر به کوی یار
از بس ز درد عشق او شب ها گریستم

نیو دهلی : 30 / جون / 2016

ونوس شهرد ل

ســوخـت جــانم آتـــش تابان عشق

کی بــودجــزسـوختن درمان عشق

آتــشــم ســـرتـا به پـا مــن آتــشــم

زنــده گی را مــیکــنم قربان عشق

ســربه پــایت میگــذارم ای صنم

هـرچه خواهی میبرم فرمان عشق

عـشـقـت آخـرمیکـــند خـا کــسـترم

زنــده بــادا شــعـلـۀ سـوزان عشق

گـریه کم کن ای دوچشم اشکـــبار

خــانــــۀ دل مــیبــرد تـوفان عشق

بـــوســتـــان دل بـــود بــیتوغـمـین

بـــاغ دلرا تـــوگــلی خندان عشق

تــوعــزیــزجــان ودل تو زنــده گی

ای که بـاشی چشـمۀ حیوان عشق

مـرغ دل شــد صــیـد دام ودانـه ات

بـــاغ وبـسـتـانـم بــود زندان عشق

عـشــق تــوبـاشــد روان جان ودل

دل بــمــیــرد ازغــم هـجران عشق

تــوونـوس شــهر دل سلطان حسن

تــوســراپـا گــوهــر غلـطان عشق

بـاتـو« فکـرت» زنــده گانی میکند

بــیتـوجــانــا میرســـد پایان عشق

باختم

در قمار زنده گی جان و دلم را باختم

ای دریغا حاصل و بی حاصلم را باختم

چون فتادم در یم و گرداب عشق دلبری

وای آخر رفتم از خود ساحلم را باختم

عقل دور اندیش من فارغ ز غم ها بوده است

عشق آمد این دل هم عاقلم را باختم

تا به دام عشق رفتم کامرانی یافتم

بین زعشقش روز گار جاهلم را باختم

عشق باشد رهبر این روز گار زنده گی

« فکرت » آخر هوش وعقل باطلم را باختم

نیو دهلی : 30 / جون / 2016

آنقدر از عشق می گویم

آنقدر می نویسم

که صدای سکوت من

دنیا را پر کند...

تو فقط

دست های من را

عاشقانه بگیر

فریادش با من !

علیرضا_اسفندیاری

الفبای نگاهت درد دارد

حس بارانیی و دلسرد دارد

کتاب آسمانی دوچشمت

خطوط قهوه ی و زرد دارد

...

غم پاییز سرخورده به چشمت

که باغ خنده پژمرده به چشمت

نگاه کردم فقط دنیای غم را

تصاویر دل آزرده به چشمت

...

قسم بر همزبانیی نگاهت

به برگ مهربانیی نگاهت

به الماسِ که می رخشد شب و روز

میانِ بیکرانیی نگاهت

...

قسم بر شب قسم بر ماه کامل

که می خواند فقط نام ترا دل

فقط نام تو دارد بر زبانش

نمیشه لحظه ی هم از تو غافل

انجیلا پگاهی 

میخری ؟

یک دل دیوانه دارم میفروشم میخری  ؟

یک جهان افسانه دارم میفروشم میخری ؟

کلبه ی احزان دل را ؛ تو به چشم کم مبین

گنجی در این  خانه دارم میفروشم میخری ؟

از شراب مست چشمانش خراب و بیخودم

حالتی مستانه دارم میفروشم میخری ؟

در طواف شمع رویش بال و پر را سوختم

سوخته پروانه دارم میفروشم میخری ؟

از کمان ابروان و تیر مژگانم خراب

یک دل ویرانه دارم میفروشم میخری ؟

پیچ و تاب زلفکانش پیچ و تاب زنده گیست

 من گله از شانه دارم میفروشم میخری ؟

از جفایش قلب ( فکرت) خون چکان و بسملست

پر زخون پیمانه دارم میفروشم میخری ؟

نیو دهلی : 18 / جون / 2016

خواهد شکست

مـــینای قلب زار من سنگ جفا خواهد شکست

ازغیــرشکوه کی کنم ، کان آشناخواهد شکست

فــریــادوآهــم کی اثــربخشــد بــه قلب سنــگ او

گــربشکند این شیــشۀ دل بیصدا خواهد شکست

ازبــس درون ســینه ام غــمها فــزونی مــیکــند

نــازک دل  رنجور مـن بــاد صبا خواهد شکست

دل درکــف آن یار بــی پــروا فــتاده چـون کنم

ایـن جام پـرخـون دلـم آخـرکـجا خواهد شکست

هـرروزو شب اشک ندامت میچکـد چشمان من

ترسم ازان روزی که پیمان وفا خواهد شکست

                                                                               ( فکرت )

تو به من خندیدی

و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه همسایهتو به من خندیدی و نمی دانستی

سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک و تو رفتی

و هنوز ...

سال هاست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تکرار کنان

می دهد آزارم

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم

که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت ؟!!!

حمید مصدق

چه خواهم کرد؟! 

چه خواهم کرد 

اگـــر ترکـــم نمایی بــاغـــم هجران چه خواهم کرد

     شــود بیــتو جهـــان زنده گی زندان چه خواهم کرد

مکـــن دوری مــزن آتـــش بــه جـــان نـاتوان من

      به وصلت گرنسازی مشکلم آسان چه خواهم کرد

جگـــر خـونـــم زدســت تــو،چو مجنــونم زدسـت تو

     نمـی دانــی  تــوقـدرایـــن دل ویران چه خواهم کرد

تـــو درد دل نـمـی دانی ، شــدم بســمل نـمـی دانـی

      خـدایــا بـــا دل پـــردرد وبـیـدرمان چه خواهم کرد

اگــردردم فــزون گـردد اگـراشکـم چو خون گــردد

      اگـر آهـم شود سوزان شـود توفان چه خواهم کرد

بــه تــودادم دل خـودرا ، توقــدرش را نـدانســـتی

     خـدایــا بعد ازین با ایـن دل سوزان چه خواهم کرد

      ازان تــرســم عـزیـز دل کــنی روزی فـراموشــــم

گـذاری گـربه عشقــت نقطۀ پایان چه خواهم کرد

( فکرت )

شانه ات را دیر آوردی ســرم را بــــاد برد

خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد

آه ای گنجشکهای مضطرب شرمنده ام

لانه ی بر شاخه هــــای لاغرم را باد برد

من بلوطی پیــر بـودم پای یک کـــوه بلند

نیمم آتش سوخت ، نیم دیگرم را باد برد

از غزلهایم فقط خاکستری مانده بـه جا

بیت های روشن و شعله ورم را باد برد

با همین نیمه همین معمولی ساده بساز

دیــــر کردی نیمـه ی عاشق ترم را باد برد

بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت

وا نشد بدتر از آن بـــال و پـرم را بـــاد بـرد

حامد عسکری

به استقبال غزل مولانا

بیتو

شام غمم نگار من هیچ سحرنه میشود

درد دل غمین من بی تو به سرنه میشود

درد منی دوای دل ،عـشق منی خدای دل

رحم بکن بـرای دل بی توبه سرنه میشود

تاکه تو جان من شدی،ورد زبان من شدی

جان و جهان من شدی بی تو به سرنه میشود

جان مـن و نگار دل، بـاغ گـل وبهاردل

عشق تو شد قرار دل، بی توبه سرنه میشود

گشتم اسیر موی تو، عاشق چشم و روی تو

مست شدم زبوی تو، بی تو به سرنه میشود

من زجهان بریده ام، عشق تـرا گزیده ام

چون توکسی ندیده ام،بی تو به سرنه میشود

( فکرت )

کوی یار

بـه هــرجا بنگرم روی تــوبـیـنــم

به محراب هم دوابروی توبـــیـنـم

دل دیـوانـه ام بـــیــتـــاب گـردد

اگـرچـشــمان جـادوی تـوبــیـنـم

زدامـت کـی رهـایــی می توانــم

اگرزنـجیــرگـیسـوی تــوبــیـنـم

غـزالانرا اگـربــیـنـــم به صحـرا

خـرام سرو دلـجوی تــوبــیـنــم

زدسـتــت تـلـخ گـردد روزگـارم

که هردم آتـشین خوی تـوبـیـنـم

چه خوش باشد تن رنجور« فکرت»

فــتـا ده برسرکـوی تـوبــیـنـم