
میکده ی عشق
از سوز دلم آتش سوزان گله دارد
از سوختنم دیده ی گریا ن گله دارد
عاشق شده ام بسته به زنجیر جنونم
زین سلسله ها گوشه ی زندان گله دارد
ازهمهمه ی عشق جگر سوز زلیخا
پیراهن آن یوسف کنعان گله دارد
با این رخ زیبا زکدام نسل وتباری
کز حسن جمالت مه تابا ن گله دارد
من محو تماشای دوچشمت توکجایی
جانا زتو این دیده ی حیران گله دارد
دل منزل و مأوای تو باشد ولی اکنون
از جور تو این خانه ی ویران گله دارد
در میکده ی عشق چنان مست وخرابم
کزعربده ام ساقی رندان گله دارد
« فکرت » غم غمخانه ی دل را به کی گویم
درمان نه شود دردو طبیبان گله دارد
از: فضل حق فکرت
|