تنهایی وعشق
گفتم که بی پناهم،با یک صدای خسته
گفتی شوم پناهت،با این دل شکسته
گفتم که من غریبم، در روزگار دنیا
گفتی شوم آشنا، تا انتهای رویا
گفتم که بی نصیبم، از خاطرات شیرین
گفتی که قسمتش کن، با آشنای دیرین
گفتم که اشک درد است، بر چهره من آویز
گفتی که اشکهایت، بر شانه های من ریز
گفتم که آتش تن، از سردی گشته خاموش
گفتی که سردی ات را، با جان بگیرم آغوش
گفتم اگر بمیرم، روزی مرا نبینی
گفتی نبینم آن روز، من جای خود ببینی
حالا تو اشک دردی، بر چهره شکسته
نیستی ببینی عشقت، بی همنفس نشسته
من از خدا چه خواستم، جز دست تو بگیرم
حالا تو رفتی و من، در حسرتت بمیرم
(پژمان)
|
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
شعر : ( تنهایی وعشق )
نويسنده: 
