مشکلست

درد دل را با تـو گـفتن بهـر درمان مشکلست 

گـر کنـم در سیـنه پـنهان درد پنهان مشکلست

هـیـچ دانی ای سـتـمگـر درد هــای زخــم دل 

من چه گـویم درد هـای تـیر مژگا ن مشکلست

مرغ دل شد چون اسیر زلـف پیچا نـت صـنم 

زنده گی هر روز در زنجیر وزندان مشکلست

درد و رنجـم را نـدانی ؛ با که گـویـم درد دل 

گریه هر شب از دو دیده تا به دامان مشکلست

لحـظۀ گـر دور باشی ؛ میـدهـم تاب و تـوان 

ای نــگــارنـــا زنــیـــنـم درد هجران مشکلست

گــر نـبینـم لحـظـۀ رویـت پریـشـان میشـوم

هـجر یـوسـف از بــرای پــیــر کنعان مشکلست

کـم مگـیـر ایــن اشـکهـایـم ؛ کـن حــذر از آه من

کـه رهایی ای صنم زین سیـل وتـوفان مشکلست

کابل:24-11-1369

آرامش ذهنی

روزی کشاورزی متوجّه شد ساعتش را در انبار علوفه گم کرده است. ساعتی معمولی امّا با خاطره ای از گذشته و ارزشی عاطفی بود. بعد از آن که در میان علوفه بسیار جستجو کرد و آن را نیافت از گروهی کودکان که در بیرون انبار مشغول بازی بودند مدد خواست و وعده داد که هر کسی آن را پیدا کند جایزه ای دریافت نماید .

کودکان به محض این که موضوع جایزه مطرح شد به درون انبار هجوم آوردند و تمامی کپّه های علف و یونجه را گشتند امّا باز هم ساعت پیدا نشد. کودکان از انبار بیرون رفتند و درست موقعی که کشاورز از ادامۀ جستجو نومید شده بود ، پسرکی نزد او آمد و از وی خواست به او فرصتی دیگر بدهد. کشاورز نگاهی به او انداخت و با خود اندیشید ، "چرا که نه ؟ به هر حال ، کودکی صادق به نظر میرسد . "

پس کشاورز کودک را به تنهایی به درون انبار فرستاد. بعد ...