میکُشد
گه به عــشوه گه به نازم میکشد
بـی هــراس آن دل نــوازم میکشد
تــرســـم از محراب مســجـد گوئیا
تــــاق ابــــرو در نــمـــازم میکشد
گــرببــوسم آن لـب و رخـســار او
بـــوســه های جانگــدازم میکشد
خــواب مــار پیـچ پـیــچان دیـده ام
بــعــد ازیــن زلــف درازم میکشد
چشــم و ابر، تیرمژگان هـرطـرف
عــاقــبت بـا تـاخت و تـازم میکشد
گــفـت قــلـبــت را نـیــازارم دگـــر
بنگر آخر او که باز هم می کشد
وعــدۀ وصــلم بـداد اما چـه سـود
آن صــنـم بــی امـتــیــازم میکشد
یــا الــهی بــاکــه گــویــم درد دل
« فکـرتا» در ســینه رازم میکشد
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
شعر :( می کشد)
نويسنده: 
